Skóra i sierść psa ma charakterystyczny zapach, który dobrze znany jest opiekunom czworonogów. Pies zaczyna pachnieć bardziej intensywnie (choć dalej dość neutralnie, jeżeli chodzi o nasz, ludzki odbiór zapachu), gdy zmoknie na spacerze lub wytarza się w błocie. Nieprzyjemna woń może być także skutkiem choroby, zwłaszcza gdy nie ustępuje po zwykłej kąpieli. Co zrobić, kiedy pies brzydko pachnie?
Spis treści:
- Pies brzydko pachnie – czy to normalne?
- Dlaczego pies brzydko pachnie? Względy zdrowotne
- Pies brzydko pachnie – kwestia higieny
- Co zrobić, żeby pies nie pachniał brzydko?
Pies brzydko pachnie – czy to normalne?
Zapach psiego ciała powinien być neutralny. Zwierzęta te mają charakterystyczną woń, na którą wpływają m.in. feromony i wydzielina z gruczołów skórnych. Czasem pies pachnie bardziej lub mniej intensywnie. Natężenie zapachu zależy od takich czynników, jak:
- wiek psa – starsze psy zwykle wydzielają silniejszy zapach z gruczołów skórnych niż młode czworonogi, dlatego wymagają jeszcze większej uwagi podczas pielęgnacji; ponadto w starszym wieku częściej zdarzają się problemy zdrowotne, których objawem może być brzydki zapach;
- rodzaj posiłku – pies pachnie intensywniej po posiłku składającym się z mokrej karmy, która jest bardziej aromatyczna niż sucha;
- wilgoć – typowy „psi zapach” jest szczególnie wyczuwalny, kiedy pies jest mokry, np. po kąpieli lub po spacerze w deszczowy dzień.
Jeśli zapach sierści, jamy ustnej, uszu czy okolic ogona jest intensywny i nieprzyjemny, powinno nas to zaniepokoić i skłonić do wizyty u lekarza weterynarii, zwłaszcza gdy towarzyszą temu inne nietypowe objawy, takie jak: saneczkowanie, trzepanie uszami, nadmierne drapanie się czy gryzienie skóry.
Dlaczego pies brzydko pachnie? Względy zdrowotne
Na zapach psa ma wpływ ogólny stan jego zdrowia. Najczęstszą przyczyną tego, że mimo częstych kąpieli i odpowiedniej pielęgnacji pies brzydko pachnie, są problemy zdrowotne. Koniecznie więc musimy udać się z czworonogiem do lekarza weterynarii, kiedy poczujemy:
- Nieprzyjemny zapach skóry i sierści
Najczęstszą przyczyną nieprzyjemnego zapachu skóry i sierści jest nadmierny łojotok, któremu może także towarzyszyć łupież. Jeżeli w tym właśnie tkwi problem, najbardziej odczuwalny zapach pojawia się w pachwinach, podbrzuszu i okolicach uszu. Źródłem brzydkiej woni psa mogą być też innego rodzaju zmiany zapalne skóry, rany, nowotwory, pasożyty zewnętrzne, alergie czy atopowe zapalenie skóry. Oprócz brzydkiego zapachu i zmian na skórze choroby dermatologiczne u psa objawiają się też intensywnym drapaniem i wypadaniem sierści.
- Brzydki zapach z jamy ustnej
Nieprzyjemny oddech u psa często zwiastuje problemy stomatologiczne, takie jak kamień nazębny czy zapalenie przyzębia. Może to być spowodowane zaleganiem resztek jedzenia w jamie ustnej i niedostateczną jej higieną. Brzydki zapach z jamy ustnej sygnalizuje również dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, np. zapalenie żołądka i jelit. Zapach moczu z jamy ustnej to jeden z objawów chorych nerek czworonoga. Z kolei kwaśny oddech jest symptomem problemów trawiennych lub nadkwaśności żołądka. Oddech przypominający zapach fermentujących jabłek może świadczyć o cukrzycy.
- Nieprzyjemny zapach z uszu
Powodem tego, że pies brzydko pachnie, mogą być też infekcje uszu, najczęściej dotykające czworonogi o długich, zwisających uszach – setery, spaniele i retrievery. Uszy tych psów są mało przewiewne, przez co stanowią doskonałe środowisko dla bakterii, grzybów i pasożytów. Na skutek zapalenia w uchu gromadzi się znaczna ilość wydzieliny, która drażni skórę i powoduje świąd, a nawet ból. Pies wówczas może się drapać, trzepać uszami, a nawet popiskiwać.
- Brzydki zapach spod ogona
Nieprzyjemna woń wydobywająca się z okolic psiego ogona może oznaczać zapalenie gruczołów okołoodbytowych. Towarzyszy mu przesuwanie pupą po ziemi, czyli tzw. saneczkowanie, a także nadmierne lizanie odbytu – w ten sposób zwierzę próbuje złagodzić dolegliwości podrażnionych miejsc.
Opiekunowie czworonogów, zwłaszcza takich ras, jak mopsy czy buldogi, miewają też problem ze śmierdzącymi gazami u psa. U niektórych zwierząt przypadłość ta zdarza się częściej, a przyczyną zazwyczaj jest nieprawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Warto więc skonsultować się ze specjalistą. W przypadku gazów pomóc może zmiana diety.
W zależności od źródła problemu leczenie dolegliwości związanych z brzydkim zapachem psa wygląda inaczej. Zawsze należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii.
Pies brzydko pachnie – kwestia higieny
Przyczyny brzydkiego zapachu psa mogą być również bardziej prozaiczne. Zwierzę mogło po prostu wybrudzić się podczas spaceru albo zjeść coś cuchnącego. Gdy pies biega swobodnie po parku czy ogrodzie, na jego sierści mieszają się kurz, brud oraz naturalne, wydzielane przez skórę sebum. Takie środowisko jest idealne do rozwoju bakterii i grzybów, które są odpowiedzialne za to, że pies brzydko pachnie.
Pierwszym odruchem, gdy czujemy brzydki zapach od psa lub widzimy, że się wybrudził, powinno być wykąpanie czworonoga. Jeśli pies śmierdzi mimo kąpieli, trzeba wybrać się z nim do lekarza weterynarii, który poszuka zdrowotnej przyczyny nieprzyjemnego zapachu.
Zdarza się też, że po spacerze pies śmierdzi padliną lub odchodami. Może to oznaczać, że kiedy opiekun stracił go z oczu, zwierzę zjadło bądź wytarzało się w czymś o intensywnym, przykrym zapachu. Zjadanie odchodów przez psa nazywane jest kaprofagią i jeżeli zdarza się nagminnie, stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia czworonoga. Należy skonsultować to z lekarzem weterynarii lub z doświadczonym behawiorystą.
Co zrobić, żeby pies nie pachniał brzydko?
W kwestii zapachu psa bardzo ważne jest staranne i regularne wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych u czworonoga. Pomoże to zminimalizować ryzyko wystąpienia nieprzyjemnych zapachów. Szczególnie dużo uwagi trzeba poświęcić psom o gęstej i długiej sierści. Systematyczna pielęgnacja powinna obejmować:
- mycie zębów,
- higienę uszu,
- przemywanie okolic oczu,
- kąpiele,
- czesanie i strzyżenie sierści.
Psu należy regularnie myć zęby. Warto przyzwyczajać go do tego od szczenięcia. Do czyszczenia jamy ustnej trzeba używać specjalistycznej pasty i szczoteczki dla psów, a szczotkowanie powinno być przeprowadzane okrężnymi ruchami. W przypadku starszych czworonogów, które nigdy nie miały czyszczonych zębów, warto zacząć od aplikacji specjalnego żelu do kieszonki policzkowej. Do mycia zębów szczoteczką i pastą dobrze przyzwyczaić zwierzę stopniowo. Elementem dbania o higienę jamy ustnej psa jest również systematyczne podawanie mu specjalnych przysmaków dentystycznych.
Aby zapobiec infekcjom uszu, podstawą jest ich regularne czyszczenie, a także usuwanie włosów. Należy zadbać o to przede wszystkim w przypadku psów zwisłouchych. Dodatkowo trzeba często kontrolować stan psich uszu, sprawdzając, czy nie ma w nich zmian skórnych oraz czy nie są zbyt ciepłe lub zaczerwienione.
Niezwykle ważne do zachowania prawidłowego zapachu są regularne kąpiele czworonogów w odpowiednich preparatach dla psów. W żadnym przypadku nie można kąpać zwierzęcia w kosmetykach dla ludzi, ponieważ mogą one wywołać reakcję alergiczną i jeszcze bardziej zaszkodzić czworonogowi.
Aby pies nie wydzielał nieprzyjemnego zapachu, należy też regularnie szczotkować jego sierść, zwłaszcza gdy jest ona długa i gęsta, a podszerstek obfity. W przypadku niektórych ras trzeba ją również systematycznie przycinać. W tym celu najlepiej zgłosić się po pomoc do profesjonalnego groomera (fryzjera dla psów).
To, co trafia do miski psa, również nie jest bez znaczenia dla jego zapachu. Dieta ma wpływ na funkcjonowanie całego organizmu. Jeżeli będzie dobrze działał od wewnątrz, odzwierciedla się to w zewnętrznej kondycji zwierzęcia, w tym w dobrym stanie jego skóry i sierści oraz w neutralnym zapachu. Pies powinien otrzymywać pełnoporcjową karmę gotową, która jest kompletna i zbilansowana, więc dostarcza mu odpowiednich ilości niezbędnych składników odżywczych.
Ważne są też regularne wizyty u lekarza weterynarii, w tym badania kontrolne i profilaktyka przeciwpasożytnicza (przeciw pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym). A gdy coś nas zaniepokoi w wyglądzie, zachowaniu lub zapachu psa, konieczne jest szybkie reagowanie.
