Gonienie i gryzienie ogona przez psa może wyglądać niegroźnie, a czasem nawet zabawnie, jednak jest często oznaką poważnych problemów behawioralnych lub zdrowotnych. Niezależnie od przyczyny takiego zachowania naszego czworonoga nie powinniśmy go lekceważyć. Gryzienie ogona lub wygryzanie sierści w jego okolicach jest sygnałem świadczącym o tym, że czworonóg potrzebuje naszej pomocy. Do kogo powinniśmy się zwrócić z tym problemem? Co mogą oznaczać takie zachowania?
Spis treści
Przyczyny zdrowotne
Każdy pies dba o higienę swojej sierści. W tym celu liże, iska i skubie różne obszary swojego ciała. Gryzienie okolic ogona również wiąże się z pielęgnacją, jednak w tym przypadku powinniśmy zachować szczególną czujność. Może się zdarzyć, że gryzienie ogona ma bezpośredni związek z alergią, pasożytami lub stanem zapalnym. Kiedy mamy do czynienia z dolegliwościami skórnymi, zaobserwujemy u naszego czworonoga także inne objawy wskazujące na problemy zdrowotne. Pies może wygryzać sierść również na brzuchu lub po bokach. Oprócz wygryzania sierści będzie też wydawał niepokojące dźwięki, takie jak skomlenie czy piszczenie. W takim przypadku konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii.
Wygryzanie sierści w okolicach ogona może się wiązać także z innymi zaburzeniami, takimi jak zatkanie zatok okołoodbytowych. Najczęstszą przyczyną problemów z gruczołami okołoodbytowymi są problemy żołądkowo-jelitowe, które wpływają na zaburzenie procesu trawienia psów. Czasami zatkanie zatok okołoodbytowych spowodowane jest przez alergię. Jest to niezwykle bolesna dolegliwość, wpływająca na dyskomfort zwierzęcia, a nieleczona może prowadzić do poważnych powikłań. Jeśli wygryzaniu sierści koło ogona towarzyszy tzw. saneczkowanie (pocieranie zadem o podłoże) lub krwawienie i obrzęk w okolicy odbytu, powinniśmy niezwłocznie udać się na konsultację do lekarza weterynarii. Odpowiednie leczenie pomoże zwalczyć problem naszego czworonoga oraz zapobiegnie nawracającym dolegliwościom.
Zaburzenia behawioralne
Zdarza się jednak, że konsultacja ze specjalistą nie pomoże w zmianie zachowania podopiecznego. Jeśli pies jest zdrowy, a mimo wszystko gryzie okolice ogona, mamy do czynienia z zachowaniami kompulsywnymi. Ich najczęstszą przyczyną jest stres i może mieć on swoje źródło w różnych sytuacjach i niezaspokojonych potrzebach. Pies, który nie radzi sobie z nadmierną ilością stresu, będzie szukał sposobu na rozładowanie gromadzącego się w nim napięcia.
Aby pomóc czworonogowi, należy poszukać przyczyn stresu. Może być nią na przykład brak rutyny. Kiedy pies jest pozbawiony powtarzalnych czynności porządkujących jego dzień, czuje się zagubiony i niespokojny. Negatywny wpływ na poziom stresu mają również nagłe zmiany w życiu czworonoga. Przeprowadzka do nowego miejsca, mniej czasu spędzonego wspólnie z opiekunem, brak kontaktu z dotychczasowymi towarzyszami zabaw i spacerów – wszystko to ma wpływ na poczucie bezpieczeństwa naszego podopiecznego. Kiedy w rodzinie pojawia się dziecko, zwierzę również może odczuwać napięcie związane z nowymi okolicznościami i częściową utratą zainteresowania ze strony opiekunów.
Stres u czworonoga może pojawiać się też jako reakcja na nudę i niezaspokojone potrzeby. Wspólna zabawa, tropienie, zdobywanie nagród za prawidłowo wykonane zadania, a także żucie i gryzienie stymulują prawidłowy rozwój zwierzęcia oraz pomagają rozładować emocje. W przypadku gdy pies jest pozbawiony okazji do niwelowania stresogennych czynników, na przykład w czasie wspólnej zabawy, szuka innego sposobu, który pomoże mu uwolnić się od negatywnych emocji. Wówczas właśnie mamy do czynienia z zachowaniami kompulsywnymi.
Gryzienie ogona oraz wygryzanie sierści w tych okolicach dotyczy w dużym stopniu psów, które doświadczyły przemocy czy zaniedbania. W takich przypadkach gryzienie ogona również może być traktowanie jako zachowanie kompulsywne, wynikające z próby rozładowania zgromadzonego strachu i napięcia. Zdarza się jednak, że traumatyczne przeżycia wywołują u psów depresję. Wówczas konieczna może być terapia farmakologiczna. Poprzedza ona kontakt i pracę z behawiorystą.
Przeciwdziałanie
Z rozpoczęciem terapii behawioralnej zaburzeń kompulsywnych nie należy zwlekać. Im dłużej nasze zwierzę wykazuje konkretne zachowania kompulsywne, takie jak gryzienie ogona, tym trudniej będzie je od nich odzwyczaić. Szybkie przeciwdziałanie przyniesie ulgę czworonogowi i pomoże rozwiązać przyczynę jego kompulsywnych zachowań.
Jednym z kluczowych elementów terapii behawioralnej będzie wprowadzenie zmian w dotychczasowym rozkładzie dnia psa. Ponieważ najczęściej przyczyną stresu u czworonogów jest nieregularny tryb życia ich opiekunów, powinniśmy postarać się uregulować dzień w taki sposób, aby móc zapewnić podopiecznemu kilka stałych i powtarzalnych punktów. Mogą to być regularne pory spacerów, podawania posiłków czy też czas spędzony na wspólnej zabawie.
Zwiększanie okazji do podejmowania nowych aktywności jest w czasie terapii behawioralnej niezwykle istotne. W trakcie wspólnych zabaw, długich spacerów czy nauki nowych umiejętności uwaga psa jest całkowicie skoncentrowana na wykonywanych czynnościach. Tym samym odciągamy zwierzę od zachowań kompulsywnych, które w miarę upływu czasu są coraz bardziej wygaszane.
Niektórzy lekarze weterynarii oraz behawioryści zalecają również wprowadzenie pewnych zmian w diecie czworonoga. Urozmaicenie podawanych psu pokarmów różnymi smakami i zapachami wiąże się z dostarczaniem zwierzęciu nowych bodźców. Ma to zazwyczaj bardzo pozytywny wpływ na jego samopoczucie. Oczywiście należy pamiętać, że nie chodzi tu o nagłe zmiany pokarmu, które są szkodliwe dla psów, a jedynie o urozmaicenie posiłków np. przekąskami dla czworonogów.
Zdarza się również, że terapia behawioralna wiąże się z koniecznością włączenia specjalistycznych leków, które uspokoją naszego czworonoga i pomogą mu odzyskać równowagę. Tego typu środki mogą być przepisane jedynie przez lekarza weterynarii po wcześniejszym zbadaniu zwierzęcia.
Praca nad zachowaniami kompulsywnymi u psa wymaga cierpliwości i zaangażowania. Musimy pamiętać, że zmiana nawyków oraz wypracowanie zdrowych przyzwyczajeń wiąże się z systematycznością, oraz dużą ilością poświęconego czasu podopiecznemu. Terapia behawioralna jest skutecznym sposobem pomocy czworonogom.
Szczenięta
W przypadku szczeniąt często możemy zauważyć gryzienie własnego ogona lub gonienie za nim. Należy jednak pamiętać, że młode psy są odkrywcami, którzy próbują nowych rzeczy, a gryzienie ogona nie zawsze jest oznaką problemów zdrowotnych czy zaburzeń kompulsywnych. Jeśli tym zachowaniom nie towarzyszą inne niepokojące objawy, nie powinieneś się tym przejmować. Zachowaj czujność i obserwuj szczenię, aby sprawdzić, jak rozwijają się dane zachowania. W razie potrzeby skonsultuj się z lekarzem weterynarii lub behawiorystą. Pamiętaj, że w przypadku młodych czworonogów każdy kontakt z psim behawiorystą jest cenny i pomocny w wypracowywaniu zdrowych nawyków.
Podsumowanie
- Jeśli zauważymy u psa nadmierne wygryzanie sierści w okolicach ogona, warto sprawdzić, czy nie mamy do czynienia z alergią, pasożytami lub zaburzeniami w obrębie zatok okołoodbytowych. W tym celu najlepiej wybrać się na konsultację z lekarzem weterynarii, który zdiagnozuje przyczynę takiego zachowania.
- Zdrowy pies, który wygryza sierść w okolicach ogona lub goni za nim, może cierpieć na problemy natury behawioralnej.
- Czworonogi wykazujące zachowania kompulsywne najczęściej są narażone na duży stres, z którym nie potrafią sobie poradzić. Jego źródeł należy szukać w braku bezpieczeństwa, braku stałego rozkładu dnia, niezaspokojonych potrzebach lub nudzie.
- Jeśli zwierzę wykazuje zachowania kompulsywne, trzeba poszukać pomocy u behawiorysty, który pomoże znaleźć źródło problemu oraz sposób na jego rozwiązanie.
- Nie powinniśmy lekceważyć niepokojących zachowań czworonoga. Świadoma opieka i codzienna pielęgnacja pomogą przeciwdziałać wszelkim dolegliwościom.
