Świerzb u kotów to choroba pasożytnicza, która przyjmuje postać skórną lub uszną. Atakuje nie tylko koty wolno żyjące, ale również te przebywające w domach, a charakteryzuje się silnym świądem. Z naszego artykułu dowiesz się, jakie są objawy obu rodzajów świerzbu u kota, jak je leczyć, a także kto może się zarazić od chorego osobnika.
Czym jest świerzb u kota?
Świerzb u kota należy do chorób wywoływanych przez pasożyty - świerzbowca drążącego (Notoedres cati) oraz usznego (Otodectes cynotis) – żaden z nich nie jest widoczny gołym okiem. Do głównych symptomów wspomnianej dolegliwości zalicza się świąd oraz zmiany zapalne. To, jak wygląda świerzb u kota – i leczenie – zależy w dużej mierze od postaci choroby.
Do zarażenia innego kota dochodzi najczęściej poprzez kontakt bezpośredni między zwierzętami albo pośrednio przez zanieczyszczone przedmioty, np. legowisko, zabawki, miski, z których korzystał wcześniej chory osobnik. Co ważne, ryzyko zarażenia dotyczy głównie kociąt oraz starszych kotów, a także tych o obniżonej odporności.
Zarówno świerzb skórny, jak i świerzb uszny u kota jest wysoce zaraźliwy, a biorąc pod uwagę łatwość, z jaką pasożyty przenoszą się z jednego żywiciela na kolejnego. Szczególnie narażone są czworonogi mieszkające w grupach, np. w schroniskach czy hodowlach, ale też w domach. Dlatego też ważne jest, aby opiekunowie byli świadomi objawów, które mogą wywoływać te „robaki” u kota, i regularnie kontrolowali swoje zwierzęta, konsultując wszelkie wątpliwości z lekarzem weterynarii.
Czym jest świerzb uszny u kota?
Obszar bytowania pasożyta jest jedną z głównych różnic pomiędzy świerzbem skórnym a świerzbem usznym u kota, ponieważ ten pierwszy obejmuje różne miejsca na ciele, np. łapy czy brzuch, podczas gdy drugi ogranicza się – jak sama nazwa wskazuje, do uszu. Ponadto istnieje większe ryzyko, że do zarażenia się świerzbowcem drążącym (wywołującym świerzb skórny) dojdzie również w przypadku innych gatunków zwierząt, np. psów albo fretek.
Jak wygląda świerzb u kota – objawy
Świerzbowiec drążący żyje najczęściej w różnych miejscach na skórze kota, m.in. na szyi, łapach, brzuchu czy w okolicach odbytu. Wydrążony przez pasożyta tunel w skórze i złożone w nim jaja mogą powodować nie tylko swędzenie, ale też łuszczenie się naskórka, wypadanie sierści, zaczerwienienia czy powstawanie strupów. Jeśli natomiast chodzi o skutki zarażenia się świerzbowcem usznym, to jednym z charakterystycznych objawów jest tworząca się w kanałach słuchowych woskowa, brązowa wydzielina. Zdarza się, że niektóre koty potrząsają wówczas głową albo pocierają uszami o różne przedmioty czy podłogę, ponieważ odczuwają silny świąd.
W przypadku świerzbu u kota objawy, np. świąd, zaczerwienienia, łuszczenie się skóry, utrata sierści, mogą przypominać dolegliwości, które towarzyszą innym chorobom, m.in. grzybicy. Niemniej jednak niezależnie od podejrzeń najlepiej udać się do gabinetu weterynaryjnego, aby specjalista przebadał zwierzę i postawił konkretną diagnozę.
Warto też wspomnieć, że świąd może wystąpić przy różnego typu alergiach, np. pokarmowej, atopii, kontaktowej. Jeśli kot cierpi na powtarzające się problemy skórne, należy zasięgnąć porady lekarza weterynarii w kwestii dalszej diagnostyki i alergii. W przypadku alergii lub nietolerancji pokarmowej niezbędna okaże się zmiana diety na taką, która będzie dostosowana do indywidualnych potrzeb pupila, np. sucha karma Sensitive.
Świerzb u kota – leczenie
Aby pozbyć się świerzbu u kota, leczenie musi być dostosowane do typu dolegliwości. Kluczową kwestią jest wykonanie odpowiednich badań w gabinecie weterynaryjnym. Specjalista może przepisać leki, które pomogą wyeliminować pasożyta powodującego chorobę, a także dodatkowo zalecić stosowanie różnego rodzaju preparatów, np. szamponów lub sprayów, które ułatwią redukowanie niektórych objawów, w tym świąd i zaczerwienienie skóry.
Przestrzeganie zaleceń lekarza weterynarii nie tylko pomoże kotu w walce z chorobą, ale też zwiększy szansę na utrzymanie go w dobrej kondycji przez dłuższy czas, co dla każdego opiekuna jest bez wątpienia kluczowym aspektem w codziennej opiece i budowaniu więzi. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat różnych sposobów dbania o prawidłowe, zdrowe funkcjonowanie pupila, przeczytaj nasze artykuły o długości życia kota i wspieraniu jego naturalnej odporności.
Leczenie świerzbu skórnego u kotów zwykle trwa kilka tygodni, ale może się przedłużyć w przypadku powikłań lub ciężkiego zarażenia. Należy jednak pamiętać, że każdy przypadek jest inny i czas leczenia może się różnić w zależności od indywidualnych okoliczności.
Jak długo leczy się świerzb uszny u kota?
Leczenie świerzbu usznego u kota zwykle trwa kilka tygodni lub nawet kilka miesięcy, w zależności od stopnia zaawansowania choroby i rodzaju stosowanej terapii. W przypadku tej odmiany świerzbu stosuje się leki douszne, np. krople czy zawiesiny. Bardzo ważne jest, aby opiekun był cierpliwy i systematyczny w podawaniu preparatów oraz dbaniu o ogólną kondycję swojego pupila. Po zakończeniu leczenia lekarz weterynarii może zalecić regularne wizyty kontrolne, aby upewnić się, że choroba została skutecznie wyleczona i nie występują żadne powikłania.
Czy świerzb u kota jest zaraźliwy dla ludzi?
Być może niektórzy opiekunowie zastanawiają się, czy świerzb u kota jest zaraźliwy dla ludzi – istnieje minimalne ryzyko, które dotyczy głównie osób o niskiej odporności. Świerzb wywoływany przez Notoedres cati i Otodectes cynotis występuje przede wszystkim u zwierząt, w tym oczywiście kotów. Jeśli jednak dojdzie do zarażenia u człowieka, raczej nie wywoła groźnych skutków, co najwyżej zaczerwienienie skóry oraz swędzenie, które ustąpią samoistnie po paru dniach.
Mimo to warto zachować ostrożność i zasady higieny w kontakcie z kotem, u którego występuje świerzb. Jeśli występują jakiekolwiek objawy tej choroby, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, a następnie po badaniach ustalić rodzaj terapii.
Czy świerzb u kota jest zaraźliwy dla innych zwierząt?
Niektóre zwierzęta domowe, takie jak psy czy fretki, mogą zarazić się świerzbowcem – zwłaszcza tym drążącym – od przebywającego z nimi na co dzień kota. Jest to jednak stosunkowo rzadka sytuacja, ponieważ tego rodzaju pasożyty atakują głównie koty.
Niemniej jednak, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby i zminimalizować ryzyko przeniesienia się jej na inne czworonogi, należy podjąć odpowiednie kroki higieniczne, takie jak częste mycie rąk, regularne czyszczenie kocich akcesoriów i unikanie bezpośredniego kontaktu z zarażonym zwierzęciem. Lekarz weterynarii może też zalecić dodatkowe środki ostrożności, np. izolacja chorego pupila od pozostałych.
Aby dowiedzieć się więcej na temat innej choroby, która może zagrażać życiu kota, zapoznaj się z naszym artykułem o kocim katarze.
