Częstym problemem zarówno kotów wychodzących, jak i tych pozostających w domu jest zarażenie pasożytami, które zagnieżdżają się w układzie pokarmowym i mogą doprowadzić do poważnych problemów ze zdrowiem. To również potencjalne zagrożenie dla człowieka, dlatego rozpoznanie objawów jest pierwszym krokiem do zapobiegania pogorszeniu się samopoczucia pupila i utrzymania zdrowia domowników. Dowiedz się więcej, jak rozpoznać robaki u kota oraz kiedy i w jaki sposób podjąć leczenie.
Czym są i jak wyglądają robaki u kota?
Pasożyty u kota dzielą się na wewnętrzne i zewnętrzne. Te pierwsze, czyli endopasożyty po przedostaniu się do organizmu człowieka lub zwierzęcia żerują np. w jego układzie pokarmowym. Ich obecność w ciele wiąże się z ryzykiem rozwoju wielu niespecyficznych objawów klinicznych. W przypadku czworonogów najczęściej są to tasiemce, glisty, tęgoryjce czy lamblie.
Nie mniej niebezpieczne okazują się ektopasożyty, które żyją na skórze, w tym pchły, kleszcze czy świerzbowce. Ryzyko zarażenia wzrasta w większych skupiskach zwierząt np. w schroniskach.
Pasożyty wewnętrzne – białe robaki u kota
Spośród różnych robaków, którymi może zarazić się kot, a które zaatakują jego układ pokarmowy, należy wymienić przede wszystkim glisty oraz tasiemce.
Glisty kocie (Toxocara cati) to pasożyty przyjmujące postać jasnych, cienkich nitek, które na zaawansowanym etapie rozwoju nierzadko rozrastają się z 5 cm do nawet 10. Bytują w jelicie cienkim, a ich obecność w organizmie można potwierdzić na podstawie badania kału czworonoga. Czasem zdarza się, że glisty można odnaleźć w zwymiotowanej treści.
Opiekun jest w stanie zaobserwować także inne białe robaki u kota, a konkretnie tasiemce. Drobne, kilkumilimetrowe człony są widoczne gołym okiem w okolicy odbytu i w kale. Dojrzała postać tasiemca rozwija się w jelicie, doprowadzając m.in. do chudnięcia.
Inne robaki w organizmie kota
Nie wszystkie endopasożyty dają się wykryć poprzez obserwację kału zwierzęcia. Przykładem są tęgoryjce, które atakują błonę śluzową jelita i żywią się krwią zwierzęcia, co może doprowadzić do poważnej anemii. Aby potwierdzić, czy kot ma robaki tego rodzaju, zaleca się zbadać jego kał w gabinecie weterynaryjnym.
Pasożyty zewnętrzne – czarne „robaki″ u kota
Przy kontrolowaniu stanu czworonoga warto zwrócić uwagę na jego skórę i sierść -- niezależnie od tego, czy przebywa jedynie w domu, czy wychodzi np. do ogródka. Jednymi z najczęściej przenoszonych pasożytów są pchły. O ich obecności mogą świadczyć czarne „robaki″ u kota lub ich odchody (na skórze, w legowisku lub na podłodze) o ciemnym kolorze, który ma związek ze strawioną przez pasożyty krwią. Pchły są o tyle niebezpieczne, że powodują intensywny świąd, a jeśli zwierzę spróbuje wygryzać je z sierści, istnieje szansa na zarażenie tasiemcem, ponieważ dorosłe osobniki pcheł nierzadko przenoszą larwy tego endopasożyta.
Inne bardzo niebezpieczne pasożyty zewnętrzne to kleszcze, które są powszechnie znane i przed którymi przestrzega się nawet osoby nieposiadające zwierząt. Z łatwością przyczepiają się również do ludzkiego ciała. Najbardziej narażone są mocno unaczynione miejsca z cienką skórą, m.in. kark, uszy, odbyt, brzuch, pachy i pachwiny. Co więcej, kleszcze mogą przenosić niebezpieczne choroby, np. babeszjozę lub hemobartonelozę. W przypadku czworonogów warto pamiętać, że narażone są zarówno koty wychodzące, jak i niewychodzące. Wystarczy, że domownik czy pies mieszkający w tym samym domu przyniosą jakiegoś pasożyta z zewnątrz.
Inne „robaki″ w sierści kota
Regularne oględziny skóry, sierści czy kału ulubieńca to bardzo ważny krok, aby wykryć pasożyty zewnętrzne lub robaki u kota. Objawy również mają pewne znaczenie, choć nie są specyficzne jak np. świąd. Warto pamiętać, że im szybciej znaleziony pasożyt na skórze czy sierści, tym lepiej dla zwierzęcia, które nie będzie narażone na dyskomfort i ryzyko poważniejszych powikłań. Do dość łatwo zauważalnych pasożytów, należą wszoły. Przenoszą się przez kontakt bezpośredni, jednak najczęściej spotyka się je u zaniedbanych czy chorych czworonogów, dlatego szansa na zarażenie się wzrasta w przypadku kotów wychodzących. Wszoły są niewielkie i wyglądają jak czarne lub szare, spłaszczone pajączki. Łatwo też dostrzec, że ich ciała są podzielone na tułów oraz głowę z aparatem gębowym. Na szczęście tego rodzaju „robaki″ w sierści kota nie atakują ludzi.
Po czym poznać, że kot ma robaki?
„Robaki″ u kota mogą powodować wiele niespecyficznych objawów, dlatego wszelkie odstępstwa od normy np. wymioty czy biegunka powinny być pierwszym sygnałem, że coś jest nie tak. Ponadto należy zwrócić uwagę na to, czy kot nie liże okolic odbytu albo nie gryzie się w różnych miejscach na ciele. Dodatkowo regularne przeglądy skóry i sierści pozwalają na szybkie wykrycie pasożytów zewnętrznych, takich jak pchły i kleszcze.
Jeśli u Twojego kota wystąpią jakiekolwiek niepokojące objawy, najlepszym rozwiązaniem jest zabranie pupila do lekarza weterynarii i poddanie go odpowiednim badaniom, tak aby wykluczyć lub potwierdzić potencjalne zagrożenia zdrowia.
Oprócz wymienionych wcześniej symptomów mogą wystąpić również:
- częste krztuszenie się, kaszel i trudności z oddychaniem,
- apatia oraz szybkie męczenie się,
- wzdęty brzuch,
- wypadnięcie trzeciej powieki,
- krew i śluz w kale,
- gorszy wygląd sierści (matowa, szorstka).
Skąd się biorą pasożyty u kota?
Białe i czarne „robaki″ u kota mogą pojawić się zarówno u zwierząt wychodzących, jak i tych mieszkających na stałe w domu, ponieważ bezpośredni kontakt nie jest jedyną drogą przenoszenia pasożytów.
Dużą rolę odgrywa jedzenie – surowe mięso może być źródłem pasożytów i bakterii, które stanowią zagrożenie tak dla zwierząt, jak i ludzi. Zarażenie drogą pokarmową ma niemałe znaczenie również w przypadku kociąt, ponieważ chora matka może przekazać pasożyta podczas karmienia mlekiem.
Pasożyty wewnętrzne mogą być także przenoszone przez ektopasożyty, jak to ma miejsce np. w przypadku pcheł i tasiemca oraz kleszczy i pierwotniaka Babesia.
Czy robaki wychodzą z odbytu kota?
Niektóre pasożyty, takie jak glisty czy tasiemce, są czasem obecne w kale lub wymiotach kota. Można je również niekiedy zauważyć w okolicy odbytu zwierzęcia przyklejone do sierści. Warto dokładnie obserwować zachowanie zwierzęcia, aby w miarę możliwości zareagować jak najszybciej i oszczędzić pupilowi dyskomfortu związanego z obecnością pasożytów.
Duża część opiekunów nie ma pewności, jak wyglądają „robaki″ u kota, a domowe sposoby nie sprawdzą się przy zwalczaniu pasożytów, dlatego konsultacja z lekarzem weterynarii to obowiązkowy krok przy jakichkolwiek objawach, a także element profilaktyki.
Czy robaki u kota są niebezpieczne dla człowieka?
Pasożyty mają to do siebie, że często nie ograniczają się do jednego gospodarza, dlatego zarażone zwierzę może stanowić potencjalne zagrożenie dla człowieka. W związku z tym czuwanie nad zdrowiem kota leży w interesie opiekuna dwojako – z jednej strony chodzi o troskę o czworonożnego członka rodziny, z drugiej strony o własne bezpieczeństwo, a także innych domowników.
Co zrobić, jeśli kot ma robaki?
Niezależnie od doświadczenia w opiece nad czworonogiem wizyta u specjalisty to najpewniejsze rozwiązanie w kwestiach zdrowotnych. W momencie gdy podejrzewa się robaki u kota, objawy kliniczne nie są wystarczające do postawienia diagnozy, dlatego zawsze należy skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Systematyczne badania kału według jego wskazań i zabiegi profilaktyczne, w tym regularne szczepienie, pomogą utrzymać kota w dobrej kondycji oraz samopoczuciu. Wizyta w gabinecie pozwoli rozwiać wszelkie wątpliwości, nawet jeśli chodzi o symptomy, które nie wydają się groźne.
Dbanie o zdrowie kota wiąże się z chronieniem go nie tylko przed pasożytami, ale też wirusami czy bakteriami, które mogą w podobnym lub nawet większym stopniu zagrażać jego życiu. Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, odwiedź nasz artykuł o tym, ile kosztuje szczepienie kota i kiedy powinno się je wykonać.
